کلام معصوم (133)

بسم الله الرحمن الرحیم

الإمامُ الحسینُ علیه السلام

 اعتَبِروا أیُّها النَّاسُ بِما وَعَظَ اللّه ُ بِهِ أولِیاءَهُ مِن سوءِ ثَنائهِ عَلَى الأحبارِ ؛ إذ یَقولُ ; «لَولا یَنهاهُمُ الرَّبّانِیُّونَ ···» و قالَ ; «لُعِنَ الّذینَ کَفَروا مِن بَنی إسرائیلَ ···» و إنّما عابَ اللّه ُ ذلکَ عَلَیهِم لأِنَّهُم کانوا یَرَونَ مِنَ الظَّلَمَةِ الّذینَ بَینَ أظهُرِهِمُ المُنکَرَ و الفَسادَ فلا یَنهَونَهُم عَن ذلکَ ، رَغبَةً فیما کانوا یَنالونَ مِنهُمُ ، و رَهبَةً مِمّا یَحذَرونَ ، و اللّه ُ یَقولُ

🌸امام حسین علیه السلام

 اى مردم! از پندى که خداوند، با بدگویى از عالمان یهود، به دوستان خود داده است عبرت گیرید، آن جا که مى فرماید: «چرا علمایشان آنها را نهى نکردند···» و فرمود: «کسانى از بنى اسرائیل که کافر گشتند لعنت شدند···».
خداوند بدین سبب بر علماى یهود خُرده گرفته است که آنان از ستمگران جامعه خود زشت کارى و تبهکارى مى دیدند، اما به طمع بهره اى که از آنان مى بردند، و نیز به سبب ترس از آنچه مى ترسیدند، آنان را از زشت کارى منع نمى کردند، حال آن که خدا مى فرماید: «از مردم نترسید و از من بترسید».

تحف العقول : 237.