نقد امام (40)

بسم الله الرحمن الرحیم

 نقدِ معصوم با چاشنیِ دلسوزی!

▪️بعضی ها  خودشان را ارادتمند به امام حسین ع و عقلِ کل می‌دانند و به بهانه‌ی دلسوزی، به خود اجازه می‌دهند حتی حادثه‌ی کربلا و عملکرد امام حسین ع و یارانش را نقد کنند. دقت نمی‌کنند که امام حسین ع، خلیفة‌الله است و عملکردِ او مورد تایید خداست. توجیه‌شان اینست که با دیپلماسیِ مذاکره و تعامل، می‌شود جلوی وقوعِ حادثه‌ای عظیم و از دست دادن نیروهای ارزشی را گرفت.

▫️ با همین توجیه می‌توان حتی با دشمن هم نرمِش و مذاکره کرد و در مقابل هر سیاستی، با دشمنان، با منطقِ بِده بِستان عمل کرد؛ غافل از اینکه در مقابلِ دشمن، بُردِ دوسره وجود ندارد و اگر به دشمن، چراغِ سبز نشان بدهی، فقط مسیر دشمنی را برای او هموارتر می‌کنی.او دشمنیش به خاطر اعتقادت تو است تا از باورهایت دست نکشی رهایت نمیکند او از طرف شیطان ماموریت دارد پس نمیتوانی از شرش خلاص شوی تا دینت را ابرویت را امنیتت را از تو نگیر د ارام نمیشود

▪️ اگر شما به جای حضرت عباس ع امان‌نامه می‌گرفتی، ممکن بود با این توجیهات به راحتی خودت را گول بزنی و امامت را تنها بگذاری. وقتی به خود اجازه می‌دهی با این توجیهات عملکردِ خدا محورِ امام حسین ع و یارانش را نقد کنی، وقتی امام زمان عج بیاید، آیا تسلیم و همراهِ او خواهی بود یا منتقد و مقابلِ او؟!