خاطراتم (96)

بسم الله الرحمن الرحیم

آن شب را به صورت هوشیار در دل شب توی دشت ماندیم فردای آن روز سازماندهی شدیم آماده شدیم برای حمله مرحله بعدی شب ما راهی شدیم مرتب در حال پیاده روی بودیم در همان حین متوجه شدیم مسیر را گم کرده ایم و نیروهای اطلاعاتی در حال تلاش برای پیدا کردن مسیر هستند و ما گاهی در حال حرکت بودیم گاهی هم ستون می ایستاد یا مینشستیم مشکل بزرگی که با آن فرماندهان روبرو بودند راه مشخص نبود از یک سو باید برویم نمی توانستیم یا بنشینیم نیروها خسته بودند تا می نشستیم عده‌ای می‌خوابیدند به حالت ایستاده هم نمیشد منتظرمان آهسته هم نمی‌شد حرکت کرد تا نهایت قبل از نماز صبح مسیر پیدا شد مشخص شد باید کدام سمت حرکت کنیم با شروع درگیری نماز صبح شد مدت درگیری خیلی کوتاه بود بعدها فهمیدیم که ما به سایت‌ها حمله کرده ایم در حالی که دشمن نزدیک جبهه‌ های شوش بود و هنوز مقاومت می کرد موقعیت سایت ها طوری بود که کاملاً مشرف به دشت و از مسیری که ما به سمت آن ها حرکت می کردیم با دیواره صخره ای روبرو بودیم دشمن مطمئن بود که ما نمی‌توانیم سایت ها را آزاد کنیم ولی منتظر بود تا ما حمله کنیم از آنجا که خدا به شکل های مختلف ما را یاری می کرد آن شب با گم شدن ما توی دشت و دیر رسیدن به هدف دشمن کاملاً از حمله ما ناامید شد فلذا و می روند برای خوابیدن تعداد زیاد عراقی ها بعد از حمله ما در سنگر ها خواب بودند بیدار شدن ولی فرصت مقاومت نداشتن فلذا تعداد زیادی از عراقی ها با کمترین درگیری اسیر شدند و جبهه های محور شوش به راحتی سقوط کرد حدود ۲۴ ساعت همانجا در منطقه درگیری سایت ها ماندیم آن شب که اتفاقات خاصی رخ داد ما راه را گم کردیم دم دمای صبح رسیدیم دشمن غافلگیر شده بود گروهی از ایشان با شروع درگیری تسلیم شدند گروهی فرار کردند گروه اندکی مقاومت کردند علت غافلگیر شدن آنها را فردای آن روز فهمیدیم دشمن منتظر ما بود وقتی که دید ما حمله نکردیم می روند برای استراحت که ما رسیدیم از سر شب توی استرس و جنگ روانی بودند دم دمای صبح به این نتیجه می رسند که خبری نشد میروند برای خواب که ما میرسیم حمله می‌کنیم خدا ما را در بیابان‌های سرگردان می کند تا دشمن خسته شود و از عدم حمله ما اطمینان پیدا کند بعد ما راه را پیدا کنیم به راحتی حمله کنیم و یک قسمت دیگر از مرحله  سخت عملیات  را به راحتی فتح کنیم