زیبایی سخن(44)
بسم الله الرحمن الرحیم
سه اثر مهمی که فرهنگ کمک های مومنانه در جامعه دارد
در جامعۀ اهل یاری و کمک، ابوموسی‌‌اشعری‌ها به علی(ع) تحمیل نمی‌شوند
مواسات و انفاق به‌معنای اعم کلمه(شاملِ انواع پرداخت‌ها، جان‌دادن در راه خدا و...) هم ابعاد فردی دارد، هم ابعاد اجتماعی و سیاسی دارد و هم می‌تواند منجر به طراحی نظامات اجتماعی بشود؛ از جمله نظام حقوقی و اقتصادی.
اولین اثر بُعد اجتماعی انفاق و ابثار، افزایش پیوند اجتماعی است. وقتی در جامعه‌ای، جنبۀ فردی انفاق وایثار، برای تک‌تک افراد جا بیافتد و تبدیل به ارزش بشود، پیوند اجتماعی بین مردم افزایش پیدا خواهد کرد و موجب می‌شود بخش عمده‌ای از مشکلات جامعه با تقویت «اخوت اسلامی» بین مؤمنین، حل شود.
دومین اثر فرهنگ کمکهای مومنانه این است که ابوموسی اشعری‌ها به علی(ع) تحمیل نمی‌شوند. اگر انصاف و امداد نباشد، حتی در حکومت عادلانۀ علی(ع) هم مردمِ پابرهنه، ابوموسی اشعری را به علی(ع) تحمیل می‌کنند؛ یعنی کسی که با رانت، قطار قطار شتر از بیت‌المال دزدیده بود! در چنین جامعه‌ای، کار علی(ع) جلو نمی‌رود.
در جامعۀ اهل مواسات، کسانی که لیبرالی فکر می‌کنند و دنبال اقتصاد لیبرالی هستند، عاشق یا مرعوب لیبرال‌ها هستند و فکر می‌کنند دنیا کدخدایی دارد، رأی نخواهند آورد، چون مردم می‌دانند که اینها، ساختارهای اقتصادی جامعه را عدالت‌زا نخواهند کرد و دنبال ساختارهای دیکته‌شدۀ نظام سلطه هستند.
سومین اثر همیاری در جامعه این است که فرهنگ «اقتصاد جمعی» شکل می‌گیرد. مواسات می‌گوید «باهم کار کنیم و پول در بیاوریم» و این یعنی تعاون کنیم و به‌صورت جمعی کار اقتصادی انجام دهیم؛ این الگوی اصلی آیت‌الله شاه‌آبادی برای اقتصاد جامعۀ اسلامی است.
