امام زمان عج(70)

بسم الله الرحمن الرحیم

تکلیف به غفلت رفته 

دعا برای تعجیل فرج

در میان جامعه ی شیعه و معتقدان به امام زمان باید غفلت زدایی کرد و «اعتیاد به غیبت امام زمان ارواحنافداه و خوگرفتن به غفلت از وجود امام زنده و حاضر و شاهد و ناظر» را هشدار داد و لزوم درمان این اعتیاد را گوشزد کرد.

اگر دوران غیبت را برای امام زمان ارواحنافداه زندان و برای قاطبه ی شیعه نیز که از درک آن حضور آسمانی محروم اند،محرومیت خودساخته از بزرگ ترین نعمت الهی بدانیم و زندگی بی امام را «زندگانی» ندانیم، آنگاه از صمیم قلب و سوز سینه، ظهور آن حضرت را از خداوند طلب خواهیم کرد؛ زیرا مانع اصلی ظهور آماده بودن مردم است.

 شاید ویژگی پر شدن دنیا از ظلم و جور از آن رو باشد که با کثرت ستم و بیداد، مردم جهان به وضوح دریابند که حقوقشان چگونه پایمال می شود و اصلاح امورشان نیز از توان و عهده ی بشر عادی خارج است و این خود زمینه ساز پناه بردن آنان به دامان پر مهر و عدالت گستر امام عصر أرواحنافداه خواهد شد. البته این آگاهی و طلب و درخواست در قالب «دعا» به درگاه خداوند متجلی می شود و عینیت می یابد.

دعا، اظهار عجز و ناتوانی مطلق بندگان ناچیز در برابر پروردگاری است که أقدر القادرین و فعال ما یشاء است و درخواست گشایش و اجابت از آستان اوست. 

هر کجا سخن از ظهور و تعجیل فرج است، سخن از دعاست. بی گمان، دعا برای تعجیل فرج در ظهور آن حضرت اثر کامل و قطعی دارد و اگر جز این بود، پیامبر اکرم و ائمه ی معصومین علیهم السلام از طریق روایات بسیار، ما را به آن امر نمی کردند.

پس بر ماست که برای ظهور، دست به دعا برداریم و لحظه ای از رحمت واسعه ی پروردگار مأیوس نشویم و به همان صورت که در امور فردی و حوائج و گرفتاری های شخصی و خانوادگی تا به اجابت رسیدن دعا و گشایش، مضطرانه از طلب و خواهش و تمنا و التماس به درگاه خدا و توسل به حضرات معصومین  دست برنمی داریم،در این امر حیاتی نیز که کلید حل تمام مشکلات معنوی و مادی ما و همه ی جهانیان است. همت فرو نگذاریم و اگر تاکنون سهل انگاری و کوتاهی نموده ایم، فرصت برای جبران باقی است.
 
دست از طلب ندارم تا کام من برآید 
یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید...

سید ابن طاووس  که از بزرگان علمای شیعه است و بارها و بارها توفیق تشرف به محضر مقدس امام عصر أرواحنافداه را پیدا کرده و از ناحیه ی آن عزیز، به دریافت خطاب «فرزندم!» مفتخر گردیده و بر اسم اعظم واقف و بر اسرار آگاه بوده است.هشت سده ی پیش،خطاب به فرزندش می نویسد:"بدان که اهم حوائج، خواسته های آن کس است که تو در پناه هدایت و حمایت او به سر می بری و آن امام زمان توست. پس باید نماز و روزه و دعاها جهت قضای حوائج آن حضرت باشد و بعد خواسته های خودت.... این که گفتم حاجات امام زمان أرواحنافداه را بر خود مقدم بدار، به جهت آن است که بقای دنیا و اهل آن به واسطه ی وجود مبارک اوست...آن چه را به تو گفتم عمل کن که حقیقتی است روشن و کسی که در مورد مولا سهل انگاری کند و در آن سستی ورزد و از آنچه بیان کردم غافل شود. به خدا سوگند. در اشتباه است؛ اشتباهی که ننگ و عار است.
آیا تا به حال اندیشیده ای که امامان پاک و هدایتگر ما چگونه به این موضوع اهمیت داده اند؟ آیا تاکنون نسبت به این امر مهم، اعتنایی کرده ای؟ باز تکرار می کنم: با توجه به آنچه بیان کردم، عذری برای تو در اهمیت ندادن به دعا برای تعجیل ظهور باقی نمی ماند."

 در مجموع باید گفت: دعا برای فرج در پیش افتادن ظهور حضرت ولی عصر اثر قطعی دارد و شرط وفاداری، محبت، معرفت و دیانت آن است که هر شیعه ای برای تعجیل در فرج امام زمان خویش دعا کند