زیبا سخن بگویم (22)

بسم الله الرحمن الرحیم
مگر چگونه زندگی میکنیم که تا کسی میمیرد 
میگوییم راحت شد !! از چی راحت شد ؟

خانه های بزرگ داریم اما خانواده های کوچک است
مدرک تحصیلی بالا اما درک پایینی داریم 
بی هیچ ملاحظه ای ایام را میگذرانیم گذر ایام را نمی فهمیم اما دلمان عمر نوح میخواهد !! 
کم میخندیم اکثرا به دیگران میخندیم و زود عصبانی میشویم 

کم مطالعه میکنیم اما ادعا میکنیم همه چیز را میدانیم !در حالی که در جهل هستیم نمی خوایم قبول کنیم 
زیاد دروغ میگوییم اما همه از دروغ شنیدن متنفریم، 
ساختن ابزار زندگی را یاد گرفته ایم در ساختن انقدر خسته میشویم فرصت نمکنیم استفاده کنیم 
اما زندگی کردن را نمی خواهیم یاد بگیریم 
ساختمانهای بلند داریم اما طبعمان کوتاه است و تفکرمان کمتر و فهممان کوتاهتر 
بیشتر خرج میکنیم افتخارمان خرج کردن است اما کمتر داریم 
بیشتر میخریم اما کمتر لذت میبریم لذت را در بیرون جستجو میکنیم در حالی که لذت در دل باورها خوابیده 

فضای بیرون را فتح کرده ایم اما فضای درون را رها کرده ایم 
بیشتر برنامه میریزیم خوب برنامه ریزی میکنم اما زود خسته میشویم کمتر عمل میکنیم در مقابل شکست زود تسلیم میشویم 
عجله کردن را آموخته ایم به شکست خوردن عادت کرده ایم 
صبر مقدمه مقاومت برای موفقیت است کم حوصله شدیم میخواهیم برویم عجله را دوست داریم ونه صبر کردن را...!

مگر بیشتر از یکبار فرصت زندگی کردن داریم...؟!

🔅 امیرالمؤمنین علیه‌السلام:عُمرُ المَرءِ لاقیمةَ لَه.
عمر انسان (آنقدر گرانبها است که) به هیچ قیمتی قابل ارزیابی نیست. 

📚اسرارالبلاغه، ص ٨٩