امام خمینی(64)

بسم الله الرحمن الرحیم

سیره امام

‏‏59ـ‏‏ امام همیشه مقید بودند که نمازها را به جماعت به جا آورند و شبها در‏‎ ‎‏جماعت فیضیه شرکت می کردند. یکی از روزها که برای نماز تشریف آورده‏‎ ‎‏بودند، چون وقت نماز نرسیده بود به یکی از حجرات جلوس فرمودند. یکی‏‎ ‎‏از طلاب در حالی که چراغ اتاق را روشن گذاشته بود، از اتاق بیرون آمد تا در‏‎ ‎‏خدمت امام باشد. امام فرمودند: چرا برق را روشن گذاشتید؟! یکی از آقایان‏‎ ‎‏گفت: می گویند در روشنی اسراف نیست! امام پاسخ دادند: بیخود می گویند.‏

‏‏60ـ ‏‏در سال 58 بعد از تشریف آوردن حضرت امام(س) به ایران بر اثر کثرت‏جمعیت زیارت کننده بالای بام تشریف می بردند که جواب احساسات مردم‏‎ ‎‏را بدهند. یکبار هنگامی که خواستند پایین بیایند، چشمشان افتاد به اتاق دفتر‏‎ ‎‏که یکی از لامپ ها در روز روشن بود. فوراً به وسیلۀ یک نفر پیغام فرستادند‏‎ ‎‏که یک چراغ در حیاط روشن است، خاموشش کنید. مانند این قضیه را بنده‏‎ ‎‏چندین بار از امام دیده ام. تا آخر عمر شریفشان در اتاقی که زندگی می کردند،‏‎ ‎‏چنانچه فراموش می شد که چراغ را خاموش نمایند، از حیاط برمی گشتند و‏‎ ‎‏چراغ را خاموش می کردند. ‏

‏‏61ـ‏‏ حسینیۀ جماران، با اینکه به شخص ایشان زیاد ارتباط نداشت و هر نوع‏‎ ‎‏تغییر در آن در نهایت به نام امام حسین(ع) تمام می شد، امام نگذاشتند که‏‎ ‎‏تغییری به منظور تجمل و زیبایی در آنجا ایجاد شود. حتی آقای امام جمارانی‏‎ ‎‏خواست آنجا را سفیدکاری کند، امام فرمودند: اگر می خواهید من اینجا‏‎ ‎‏بمانم، تزئینات نکنید. یک وقت امام متوجه شدند که می خواهند کاشی کاری‏‎ ‎‏کنند، عصبانی شدند، فرمودند: من از اینجا می روم. به خاطراین موضوع‏‎ ‎‏حسینیه تا به آخر، به همین صورت باقی ماند.‏‏