امام زمان عج(16)

بسم الله الرحمن الرحیم

اضطرار فرج

روزهای اول قرنطینه پشت سر هم خبر بد می‌شنیدیم.کمی که گذشت فهمیدیم تکه‌ای از دنیا گم شده است و برای همین معادلات جهان بهم خورده.

هر روز منتظر شنیدن خبری خوش بودیم؛ کشف واکسن یا دارویی معجزه آسا، پایین آمدن آمار تلفات یا ریشه کن شدن بیماری.

 هر شب با امید اینکه «فردا بالاخره دانشمندی پیدا می‌شود که این جنگ جهانی را تمام کند» می‌خوابیدیم و باز فردا گوش به زنگ اخبار بودیم و کانال‌ها و پیج‌ها و شبکه ها را جستجو می‌کردیم. 

‼️ خودمانیم، آیا همین قدر منتظر خبر آمدن امام زمان هم بودیم؟ خودمان بهتر می‌دانیم که نبودیم...

هر روز نگران خویشان بودیم ولی محدودیت ها مانع دیدارها میشد با تلفن مرتب جویای جالشان میشدیم هم خبر سلامتی خود را میدادیم

انگار فراموش کرده‌ایم که کدام تکه ها  از پازل جهان گم شده و بیخودی تکه‌های ناقص پازل را نگاه می‌کنیم. حتی کسی نیست دستمان را بگیرد و ببرد سر وقت تکه‌ی اصلی..‌ 

امروز به بلای عادت کردن به ویروس منحوس مبتلا شدیم دیگر نه دعا و مثل روزهای اول سراغ گیری و نه پیگیری اخبار و ... 

عادت به یک موضوع بلای خانمان سوز است 

آری! بیشتر از هزار سال است که دنیا وضعیت طبیعی ندارد؛ بلای دنیای ما، نه ویروس است، نه آتش‌سوزی و نه زلزله و نه آشوب؛

 تمام بدبختی ما اینجاست که فراموش کرده‌ایم: گمشده ی این روزهای دنیا، مهدی موعود است.