امام خمینی(56)

بسم الله الرحمن الرحیم

سیره امام

‎‏24ـ‏‏ هر موقع می خواستیم برای حضرت امام وسیله ای بخریم، به ما‏‎ ‎‏می فرمودند: هنگام خرید با فروشنده جنس، طی کنید که ما حق پس دادن آن‏‎ ‎‏را داشته باشیم. چون بارها اتفاق می افتاد که ما وسیله ای را برای امام‏‎ ‎‏می خریدیم و خدمتشان می بردیم و ایشان می فرمودند: گران قیمت است و ما‏‎ ‎‏آن را پس می دادیم.‏

‏‏25ـ‏‏ روزی امام فرمودند: عینک مرا بدهید می خواهم مطالعه کنم. وقتی عینک‏‎ ‎‏ایشان را از روی میز برداشتم، دیدم مقداری گرد و غبار روی شیشه های آن‏‎ ‎‏نشسته است. یک دستمال از جعبه دستمال کاغذی روی میز برداشته و عینک‏‎ ‎‏را تمیز کردم و به امام دادم. ایشان عینک را به چشمشان زدند. من بی توجه‏‎ ‎‏قصد داشتم آن دستمال را مچاله کرده و دور بیندازم که امام متوجه شدند و‏‎ ‎‏فرمودند: آقای انصاری، اگر شما برای آن دستمال مورد مصرف ندارید، به من‏‎ ‎‏بدهید، این دستمال هنوز جای مصرف دارد و نباید دور انداخته شود. به نظر‏‎ ‎‏من ایشان دائم المراقبه بودند که مبادا مسئولیتی که داشتند سبب بسط و توسعه‏‎ ‎‏در زندگیشان شود و اقدامی انجام دهند که تشریفات تلقی شود. ‏

‏‏26ـ‏‏ یک روز امام آمدند در حسینیۀ جماران و ملاحظه کردند که در طبقه بالا‏‎ ‎‏کارگران مشغول گچکاری هستند. امام با عصبانیت بیرون آمده و فرمودند:‏‎ ‎‏بگذارید من بمیرم و بعد شما این کارها را انجام دهید.‏

‏‏27ـ‏‏ اوائلی که امام به جماران آمدند، روزی فرمودند: خاطرم جمع نیست که‏‎ ‎‏آیا در این خانه که می مانم صاحبانش راضی هستند یا خیر؟ خوب است بیایند‏‎ ‎‏تا با هم صحبتی داشته باشیم. آقای امام جمارانی و برادرش و اعضای خانواده‏‎ ‎‏آمدند. امام اول با مردها صحبت فرمودند که شما راضی هستید یا خیر؟ آنها‏‎ ‎‏در مقابل امام خیلی تعارف کردند که شما به ما و فامیل و به محل ما افتخار‏دادید، ما تا قیامت از این موهبت الهی قدردانی می کنیم. امام فرمودند: این‏‎ ‎‏تعارفات را کنار بگذارید و جدی بگویید آیا رضایت دارید یا خیر؟ باز‏‎ ‎‏توضیح دادند و اظهار رضایت کردند. امام آنگاه فرمودند حالا به زنها بگویید‏‎ ‎‏بیایند. خانم ها آمدند. امام مجدداً از آنها سؤال کردند که ممکن است شما به‏‎ ‎‏چیزی در زندگی علاقمند باشید و دوست نداشته باشید جای دیگری بروید.‏‎ ‎‏آنها نیز به نوبه خود اظهار رضایت کردند. آنگاه امام فرمودند حالا می مانم.‏