امام زمان عج(14)

السلام علیک یا حجه الله علی خلقه 

هر عنایتی، هر نعمتی که در این عالم وجود دارد، هر نفسی که از ما بالا و پایین می‌رود، لحظه لحظه‌ای که عمر ما استمرار پیدا می‌کند، اگر نعمت علمی برای ما به وجود می‌آید، اگر نعمت کار خیری از ما به وجود می‌آید، عبادتی، عمل خیری به وجود بیاید، هر چیزی که هست این نعمت‌ها از خداست. و باب نعمت‌ها حجت زمان است. از کانال او به ما می‌رسد.

◀️ اینها به عنایت امام زمان است. این همانی است که در دعا هست، به یمن حضرت هست که مردم روزی می‌خورند. حتی اگر به اضطرار نرسیده باشند.

◀️ببینید ما که می‌خواهیم به اضطرار برسیم، از این باب هست که بتوانیم آن فرج را چه برای خودمان و چه فرج کلی را ایجاد کنیم. اما اگر هم ما به آن اضطرار نرسیدیم، هرچه به ما از رزق و روزی می‌رسد، ولو ندانیم و نشناسیم، مگر آن کسانی که الآن خدا را نمی‌شناسند، مگر به آنها روزی نمی‌رسد؟ به آنها می‌رسد.

◀️ آن تعبیری که در دعای رجب هست، که خداوند متعال به آن کسی که «لَمْ یَسْأَلْهُ وَ لَمْ یَعْرِفْه‏» نه او را می‌شناسد و نه معرفتی به او دارد، باز خدا به او روزی می‌دهد. او رحمت عامش گسترده است. 

◀️وجود مقدس ولی عصر(عجل الله فرجه) که واسطه‌ی فیض خدا و رحمت خدا هست، آن هم یک رحمت عمومی برای همه دارد، ولو برای کسی که او را نشناسد. اما ما دنبال آن عنایت و رحمت خاص او هستیم.

◀️ آن رحمت خصوصی که به آن کسانی می‌رسد که به یاد او هستند. بعد یک قدم بالاتر معرفت به او دارند. بعد یک قدم بالاتر اضطرار به او پیدا کردند. اینها درجات رشدی است که یک مؤمن باید به کم اکتفا نکند. قدم به قدم بردارد، از یاد حضرت و رفع غفلت از او گرفته تا معرفت‌ها، تا عمیق شدن این معرفت‌ها، تا پیدا شدن یک نیاز جدی به او و اینکه این نیاز را هیچکس دیگری غیر از او نمی‌تواند پر کند. یعنی اضطرار به او که تنها راه اوست. این درجات معرفتی تا به اضطرار باعث می‌شود آن عنایت خاص حضرت شامل حال ما شود والا رزق عام را که به همه می‌دهد.