دست نوشته های کمیل (46)

بسم الرحمن الرحیم

222- برادران یوسف برادرشان را دیدن و با او حرف زدن و با هم شام خوردن و مورد محبت برادر خود قرار گرفتند ولی نفهمیدن که میزبان شان یوسف است این مثل قصه ما با امام زمان عجل الله تعالی شرف است امام زمان مرتب ما را مورد لطف قرار می دهد و ما از لطف او غافل هستیم

 ۲23 – بین دهان تا گوش شما کمتر از یک وجب است قبل از اینکه حرف از دهان شما به گوش خودتان برسد به گوش امام زمان عج خواهد رسید قبل از اینکه حرفی بزنیم به امام خود فکر کنیم و مخاطب خود را امام زمان بدانیم مخاطب ما تعیین می‌کند که چه بگوییم که نگوییم

 ۲۲4 -چیزهایی که به درد شما نمی خورد را نگویید خیلی حرفها هست که ما میزنیم و به خاطرش نامه عمل مان را سنگین می کنیم برای خود تکلیف درست می کنیم شیطان را هوشیار می‌کنیم و ادعای غلط را مدعی می‌شویم و عقوبت ما به گفتار ما وابسته است نه تنها نباید بیهوده سخن گفت بلکه نباید بیجا و خارج از اندازه سخن گفت

 ۲۲5 - مرکب لجاجت سوار خود را به زمین میزند امیرالمومنین علی علیه السلام

 پافشاری بر یک خاصه غیر منطقی و بدون توجه به امکان تحقق خواسته لجاجت کردن است و پافشاری بر آن زمین خوردن حتمیست

۲۲6 - چتربازها چه لذتی می‌برند از سقوط هرچه ارتفاع بیشتر سقوط برای آنها به لذت بخش تر است چرا چون پشت آنها به چترنجات گرم است ایمان چیزی شبیه چتر نجات است کسی ایمان دارد دیگر از سقوط و افتادن و تهدید هیچ هراس ندارد این است که قران توصیه به ایمان دارد ای کسانی که ایمان دارید حقیقتاً ایمان بیاورید