سید مرتضی اوینی (38)

بسم الله الرحمن الرحیم

دفتر سپید, قلمی سرخ

 

به چشمانش که نگاه کردم،

تبلور ایمان را یافتم

سر بر خاک که می‌نهاد،

هق‌هق اشک بود و ناله‌های بی‌قرار

درست از همانجا حضور خدا را حس می‌کردی

لحظه لحظه رسیدن به قرب الهی را

خاکی و متواضع با لباس ساده بسیج

دست در دست دلاوران از حماسه سازان گفت،

زمان گذشت و زمانه عوض شد. اما سید هنوز با دهان روزه و دعای زیر لب از سفرهای سبز آسمانی شاهدان جان بر کف، بر دفاتر سپید با قلمهای

سرخ می‌نوشت.

منبع: کتاب همسفر خورشید

راوی: دالایی