دست نوشته های کمیل (43)
بسم الرحمن الرحیم
207-از سخنان امام مهدی علیه السلام است که:
"چگونگی بهره‌مندی از من در دوران غیبتم چونان بهره بردن از خورشید است؛زمانی که ابرها آن را از دیدگان مستور می‌دارند.
کوتاهی و عدم وفا به پیمان الهی،موجب محرومیت شیعه و جهان بشریت از بزرگ‌ترین نعمت الهی یعنی امامت امام معصوم ع شده و این جریان غفلت تا هم‌اکنون نیز امتداد یافته است.
طبق این کلام شریف،وجه غیبت خورشید را باید در وجود ابرها جست‌و‌جو کرد وگرنه آفتاب،بنا به ماهیت خویش،یک‌سره قابل رویت است.
خورشید در پس ابرها هم نور افشانی میکند اما گرمایی که ما لازم داریم را نمیرساند تنها کسانی میتوانند از مانع ابرها عبور کنند که معنای گرمای خورشید امامت را میفهمند و در جستجوی ان هستند
208-خورشید امامت نیز سراسر لطف و رحمت است و مردمند که با عدم آمادگی برای قبول حکومت الهی او وبا ارتکاب به گناهان،آن وجود نازنین را در پس پرده‌های سیاه غفلت و معصیت خود پنهان می‌کنند.و خود را در محرومیت قرار میدهند
این چنین است که شیخ طوسی رحمة‌الله علیه می‌گوید:
"سبب غیبت امام عصر علیه‌السلام نمی‌تواند از جانب خداوند یا خود آن حضرت باشد.
او پس از ذکر نکته‌ای ،می‌افزاید:"...و جهت آن غلبه‌ی خوف از نابودی حق و مطیع نبودن مردم نسبت به اوست.هر موقع که این سبب زائل شود و مردم در اطاعت او بکوشند و تسلیم او شوند،ظهور واجب میشود."
209-خواجه نصیرالدین طوسی رحمة‌الله علیه نیز در تبیین این حقیقت جمله‌ی معروفی‌دارد که : "ۅُجودُه لُطفُ وَ تصرُفُه لطفُ آخَرُ و عَدمُهُ مِنا. وجود امام مِهر است و تصرف او(در جایگاه هدایت انسان‌ها بودنش)مِهری دیگر و نبود او از ماست."
انکه صادقانه بدنبال مشرف شدن به محضر امام بود با ترک گناه وعمل به واجبات حلقه بندگی را با عشق و علاقه به گردن انداخته وبا زندگی جهادی بدنبال پیدا کردن تکلیف و عمل به تا رسیدن به رضایت خدا تلاش کرده به یکباره متوجه میشود در سایه امام زمان طی مسیر میکند و هدایت میشود
تنها کسانی که از امام روی گردان هستند محروم هستند
210-فصل‌الخطاب تمام این تعابیر،کلام عرشی حضرت فاطمه‌ی زهرا سلام‌الله علیها است در نکوهش مردمانی که با سکوت خویش و تٵیید عملی غاصبان خلافت،امیر راستین مؤمنان را خانه‌نشین و خود را از لطف خاص امام محروم کردند:"مَثَلُ الامامِ مَثلُ الکعبة إذ تُؤتیٰ و لا تَٵتی
امام چونان کعبه است که(باید)به سوی او روند؛او(به سوی مردم )نمی‌آید."
تا بسوی امام نرویم نمیتوانیم از لطف خاص او بهرمند شویم
211-آری،امام زمان علیه‌السلام کعبه‌ی مقصودی است که بشریت برای نیل به سعادت آخرت و دنیای خویش،باید متوجه آستان او شود و پروانه‌وار گرد آن وجود شریف طواف کند. این ممکن نیست الا هوشیارانه بدنبال پیدا کردن تکلیف خود و عمل به ان
آیا به راستی راهی به‌جز کُرنش در برابر خداوند و گردن‌نهادن به فرمان‌های الهی و بازگشت به سوی اهل‌بیت علیه‌السلام،فراروی بشریت باقی مانده است؟
