ربیع القران(14)

بسم الله الرحمن الرحیم

خاطره

درباره شهید علی قوچانی از فرماندهان لشکر امام حسینع این خاطره بازگو شده است:

در عملیات والفجر 4 بود که ما پس از بیست و چهار ساعت راهپیمایی به پشت مواضع دشمن رسیدیم. آقای قوچانی که فرماندهی گردان را به عهده داشت، فرمود: «ما تا اینجا برای شناسایی آمده بودیم و از اینجا به بعد مواضع دشمن را نتوانسته ایم شناسایی کنیم. به بچه ها بگو ذکر خدا را بگویند و از خدا کمک بخواهند» و [سپس] از کنار من دور شد.

پس از چند لحظه متوجه شدم که زیر درختی در تاریکی نشسته و سرش را روی زمین گذاشته و خیلی آرام گریه می کند و از خدا کمک می خواهد. پس از آن فرمانده گروهانها را صدا زد و گفت: «نمی دانیم مواضع دشمن به چه صورت است و روی کدام ارتفاع هستند». در همین لحظه بود که منوّر قرمز رنگی از طرف دشمن شلیک شد نور منور کمک کرد تا مواضع دشمن شناسایی شدند .... پس از خاموش شدن منوّر، هر گروهان از سوی آقای قوچانی مسیرش مشخص شد و او دستور حرکت داد.

آری بدین ترتیب رزمندگان اسلام در معادلات نظامی برای یاد پروردگار و معنویت، حساب ویژه ای قائل بودند. بسیاری از رفتارها و گفتارهای رزمندگان از مصادیق یاد خداست؛