خاطراتم (24)
بسم الله الرحمن الرحیم
روزهای پایانی آبان ماه بود هوا سرد شده بود بالای ارتفاع بودیم امکانات برای گرم کردن نبود ترکیب نیروها هم باب میل نبودند بعد از پیروز شدن انقلاب من درگیر مسائل فرهنگی و سیاسی بودم جنگ شد توی جبهه حضور پیدا کردم ولی روحیات من یک روحیه فردی است که کار فرهنگی می کند می باشد حالا در این جمع ما ۸ نفر بسیجی هستیم مابقی بچه‌های کمیته و نیروهای محلی فداییان امام که با کار فرهنگی هم سو نبودند نسبت به نماز و عفت کلام و کوچک و بزرگ و غیره اصلاً رعایت نمی کردند فرماندهی به صورت متمرکز نبود ما از آقای عابدینی فرمان می‌گرفتیم فداییان امام از طهماسبی و بچه‌های کمیته هم به نوعی با جریان ابوشریف همراه بودند در نتیجه نظم لازم وجود نداشت ستاد ریجاب هم بچه های ارتش بودند و آنها هم به شیوه خودشان را داشتند
سی‌ام آبان بود ساعت ۹ صبح یک فروند بالگرد آمد سمت ما روی ارتفاعات شاه نشین ارتفاع کم کرد فاصله ی او با زمین شد کمتر از نیم متر در بالگرد باز شد مقداری زیادی مهمات آب و قطار پیاده کرد بدون کلمه گفتگو اوج گرفت ما فورا رفتیم سراغ مهمات و غذا دیدیم موشک آرپی‌جی گلوله خمپاره تیر کالیبر ۵۰ مقداری فشنگ ژسه و نارنجک است همه تعجب کردیم ما خمپاره و کالبیر50 ار پی جی نداریم در ضمن درخواستی نکردیم چرا این همه مهمات را آورده اند؟
نوبت من بود که برای غذا بروم تدارکات مرادی هم همراه من شد رفتیم ستاد ماجرای مهمات را برای آقای عابدینی گفتیم ایشان تا شنیدن عصبانی شدند و شروع کردند به قدم زدن فوراً با بی سیم تماس گرفتند ما داشتیم تماشا می کردیم تا از ماجرا سر در بیاوریم از تماس ها و گفتگوها فهمیدیم پای دالاهو به سمت جوانرود جمعی از پاسداران در محاصره دموکرات قرار گرفته‌اند مهمات مورد احتیاج آنها بود بالگرد که مهمات را آورده بود روی ارتفاع شاه نشین پیاده کرده بود و در محدوده ما گذاشته و رفته
باید برای نیروهای در محاصره میبرد فاصله ما با آنها زیاد بود راه ماشین رو نداشتیم در محاصره بودند نهایت مهمات پیش ما ماند و پاسداران در محاصره تعدادی از ایشان شهید شدند ولی معلوم نشد آخر چرا مهمات را به آن ها ندادند و به برای ما آوردند ما هم با چند تا قاطر مهمات را از بالای کوه آوردیم و دادیم به آقای عابدینی
