امام زمان عج(7)

بسم الله الرحمن الرحیم

صل الله علیک یا صاحب الزمان عج

هرگز گمان نکنیم که به دلیل غیبت، تابش نور امام در زندگی ما کم رنگ است.

ما بدون نور و هدایت و حمایت امام زمان لحظه ای ارامش نداریم فقط میزان فهم و بهره برداری برای افراد بستگی به میزان تقرب و تعهد شخص به امام دارد

امام باقر علیه السلام می‌فرماید:

لَنُورُ الْإِمَامُ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ- أَنْوَرُ مِنَ الشَّمْسِ الْمُضِیئَةِ بِالنَّهَارِ- وَ هُمْ وَ اللَّهِ یُنَوِّرُونَ قُلُوبَ الْمُؤْمِنِین‏»کافی،ج،۱ص۱۹۴

حتما نور امام در دل مؤمنین از تابش نور خورشیدی که در روز نور افشانی می کند، بیشتر است

 امام زمان علیه‌السلام لحظه به لحظه قلوب اهل ایمان را منور می‌کند. حتی زمان غیبت، دل مؤمن از وجود امام بی‌بهره نبوده، وهمواره قدمگاه اوست، و به همین جهت رویش معرفت و محبّت در دل مؤمن امری مستمر و دائمی است .

مومن جهادی در خلوت خود لحظه ای از امام غافل نیست لحظه ای بی اذن او تصمیم نمیگیرد به چیزی جز اطاعت از او فکر نمیکند با امام زندگی میکند خود را متعلق به امام میداند

نگاه او با هدایت امام است قلب او در اختیار امام است گوش او دنبال حکم امام است زبان او لبیک به فرمان امام است کردار او یاد اور امام است

حال با این اوصاف فاصله من با امام نه با منتظر حقیقی چقدر است

طالب امام باشی عالم به تکلیف هستی نسبت به انجام وظیفه ات کوتاهی نمیکنی ادب و اخلاق تو به خوبیها مزین و مایه دلگرمی دوستان و حمایت امام را دارد

 

اگر در اتاق در بسته ای باشیم و بدانیم کسی پشت در ایستاده و سخنان ما علیه خودش را میشنود و به موقع علیه ما به اجرا میگذارد، چقدر مواظب سخنان خود میشویم؟بخصوص اگر بدانیم هم روزیی ما در دست اوست هم قدرت او بیشتر است

میدانم پرونده اعمال من را خدمت امام زمان میدهند میدانم او نه تنها به این سادگی انتقام نمیگیرد بلکه غصه هم میخورد

 و میدانیم قدرت انتقام بالایی دارد میدانم عزت من پیش اوست ذلت من در دوری از اوست  

پس چرا حال من نسبت به امام زمان چنین است؟

میدانم اعتماد به شیطان مرا شیطانی کرده نیز میدانم شیطان دشمن قسم خورده من است

حیرانم چرا به او اعتماد میکنم گذر زمان مرا همرنگ همنشینم کرده

 

انگار چون میدانیم امام مهربانمان، در پی تلافی بی محبتی های ما بر نمی آیند، اینگونه جسورانه زندگی میکنیم.

تکرار گناه انتخاب دوست و دشمن را عوض کرده عوضی ها برای ما ارزشی شدند و ارزشی ها برای ما عوضی شدند

چقدر از عاقبت خود غافلیم ما! گیرم که رحمت بی منتهای حضرت مانع غضب ایشان بر ما شود؛ اما مگر نه این است که غرق گناه بودن ما، بی اعتنایی ما نسبت به غیبت، دلیل ذلت ما میشود و دل مبارک امام را آزرده میکند و میشکند؟

 

امان از ما...؛ محبت دنیا چه بر سر ما آورده؟ دلهایمان چقدر زنگار گرفته که امام زمان بخاطر گناهان ما غصه می خوردند و اشک میریزند و ما هنوز درخجالت هم نیستیم