دست نوشته های کمیل (18)

بسم الله الرحمن الرحیم

 82- -نباید حرفه ای زندگی کرد باید عاشقانه زندگی کرد در کار حرفه‌ای تکرار مکررات لازم است

 در کار عاشقانه انگیزه لازم را عشق تامین می‌کند

 بقای ما وابسته است به کردار ما نباید به زندگی به عنوان یک شغل نگاه کرد نگاه شغلی باعث می شود که به واسطه یک مجموعه قراردادهای خاص محدود شویم ولی اگر به آن به عنوان رابطه عاشق و معشوق نگاه کنیم در زندگی محدودیت نیست زندگی می شود میدان عشق و ساختن

83 -چطور می توان تلخی گذشته را با جبران شیرین کرد؟ نباید اسیر کینه و کدورت شد نباید با گذشته زندگی کرد نباید فرصت در زمان حال بودن را از دست داد باور کنیم که با گذشت کردن بار خود را سبک می کنیم راحت زندگی می کنیم و اگر عامل تلخی گذشته من بودم و با مهربانی و ادای حق و خدمت به خاطر خدا تمام مشکلات حل می شود

 84 -یادگار اصلی هرکس فرزند نیست یادگار انسان کارهای خوب و درستی است که انجام می دهد و پس از مرگش هم اثر این کارها بر جای می‌ماند بقای ما وابسته است به کردار ما فرزند و ثروت در اختیار ما نیست و قابل تغییر هستند باقیات الصالحات ما ماست که در زمان حیات بنایش را بگذاریم بعد از ما ماندگار خواهد بود

 85 -هر موقعیت و شرایط به ظاهر نامطلوب آزمونی الهی است برای رشد و شکوفایی استعدادهای نهفته من است شرایط مطلوب امکان تشخیص و تصمیم و تفکر لازم ندارد شرایط نامطلوب ما را مجبور می‌کند تا تغییرش را پیش رو قرار داد و تشخیص لازم دارد و تصمیم و تفکر و دقت و پشتکار لازم دارد

 86 – عش قوای خفته را بیدار و نیروهای بسته و مهار شده را آزاد می‌کند نظیر شکافتن اتم ها و آزاد شدن نیروهای اتمی الهام‌بخش و قهرمان ساز

عشق نفس را تکمیل و استعدادهای حیات انگیز باطنی را ظاهر می‌سازد

عشق تسویه گراست عشق کیمیای سعادت است که به دلهای افسرده شادابی و امید می دهد و سردی ها را به گرمی مبدل می کند