بسم الله الرحمن الرحیم
چون در دوستى کسى به شک ماندى ، و خواهى که تلخیش از شیرینیش بازشناسى ، نهانى دل او را از دل خویش پرس ! ضمیر تو از ضمیر او آگاهت مى کنند
در گذشته ، دوست ، دوست را به انگیزه لطف سخن و لذت همنشینى دیدار مى کرد. و اینک! دیدار مى کند تا غم خویش را آشکار سازد و شکایت روزگار را باز گوید.
بسم الله الرحمن الرحیم
چگونه مى خواهیم دیگران را بسازیم و از اسارت ها رها سازیم،
در حالى که هنوز خویش را نساخته ایم؟
ما که خود اسیریم، چگونه سخن از آزاد کردن دیگران مى گوییم؟!
بسم الله الرحمن الرحیم
مدعی دانستن کافی نیست ، باید به دانسته هایت عمل کنی تا سودش را ببری
بسم الله الرحمن الرحیم
امکان خوردن زمین در مسابقه وجود دارد ولی روی زمین ماندن
انتخاب غلط است از خوردن زمین نترس در روی زمین ماندن به ترس
بسم الله الرحمن الرحیم
قهرمان کسی نیست که در رقابت با دیگران امتیاز آورده قهرمان
کسی است که از توانمندی هایش حداکثر استفاده را کرده است
بسم الله الرحمن الرحیم
مهم نیست که در مسابقه قهرمان می‌شوی یا نمیشوی مهم
این است که چگونه زندگی ات را مدیریت می کنیش
بسم الله الرحمن الرحیم
قهرمانی در لحظه نیست در طی دوره است
قهرمانرمان کسی است که برای موفقیت در زندگی خودش تلاش می‌کند
بسم الله الرحمن الرحیم
از دوستت پاکى ها را بپذیر! و کدورت ها را رهاکن ! روزگار
عمر، کوتاه تر از آنست که دوست را سرزنش کنى
بسم الله الرحمن الرحیم
سالها بعد اگر لیاقت داشته باشی و قاضی نسبت به خودت باشی، بابت کارهایی
که نکرده‌ای بیشتر افسوس می‌خوری تا بابت کارهایی که کرده‌ای. بنابراین روحیه
تسلیم‌پذیری را کنار بگذار. از حاشیه امنیت بیرون بیا. جستجو کن. بگرد. آرزو کن.
کشف کن تا روزهای خوبی را با تدبیرت رقم بزنی
