حکایت زیبا (409)

بسم الله الرحمن الرحیم

آورده اند که پدری از رفتار بد پسرش رنجور شد ، و او را بسیار ملامت کرد، و بگفت : بی سبب عمرم را به پای تربیت تو هدر کردم ،... فرزند افسوس که ادم شدنت را امیدی نیست.....
  پسر رنجید و ترک پدر کرد، و در پی مال و منال و سلطنت چند سالی کوشید وتحمل رنج کرد....
 عاقبت پسر به سلطنت رسید و روزی ، پدر را طلبید ، تا جاه وجلال و بزرگی خود،را به رخ او بکشد،
 ...چون پدر به دستگاه پسر وارد شد ، پسر از سر غرور روی بدو کرد و
  بگفت : اینک جایگاه مرا ببین ، یاد ار که روزی بگفتی ،هر گز ادم نشوم ، اینک من حاکم شهر شدم....
 پدر بی تفاوت روی برگرداند و بگفت :
من نگفتم که تو حاکم نشوی  //  من بگفتم که تو ادم نشوی