حکیمی میگفت
بسم الله الرحمن الرحیم
ازحکیمی پرسیدنداز عمری که سپری نمودی چه چیز یاد گرفتی پاسخ داد
یاد گرفتم کسی که مرتب میگوید من این میکنم و آن میکنم تو خالی است و نمیتواند کاری انجام دهد
یاد گرفتم کسی که معدنش طلا است همواره طلا باقی میماند بدون تغییر، اما کسی که معدنش آهن است تغییر میکند و زنگ میزند
یاد گرفتم تمام کسانیکه در گورستان هستند همه کارهایی داشتند و آرمانهایی داشتندکه نتوانستند محقق گردانند پس حرص زیادی نزنم
یاد گرفتم که دنیا قرض است باید دیر یا زود پس بدهیم
یاد گرفتم که مظلوم دیر یا زود حقش را خواهد گرفت.
یاد گرفتم که دنیای ما هر لحظه ممکن است تمام شود اما ما غافل هستیم
یاد گرفتم که سخنِ شیرین گشاده رویی و بخشش سرمایه اصلی ما در زندگیست
یاد گرفتم که ثروتمندترین مردم دردنیا کسیکه از سلامتی امنیت و آرامش بهرهمند باشد
یاد گرفتم کسی که جو را میکارد گندم برداشت نخواهد کرد
یاد گرفتم که مسافرت کردن و هم سفره شدن با مردم بهترین معیار و دقیق ترین راه برای محک زدن شخصیت و درون آنان است
یاد گرفتم که بساط عمر و زندگیمان را در دنیا طوری پهن کنیم که در موقع جمع کردن دست و پایمان را گم نکنیم
