چطور نیکو کار شویم ؟
بسم الله الرحمن الرحیم
ثروتمندان در این دنیا در راه خدا می‌بخشند و فقرا ندارند که ببخشند، در آن دنیا فقیر به جهنم می‌رود و غنی به بهشت. هر دو دنیای فقیر جهنم است و هر دو دنیای غنی بهشت. چرا؟ این با کجای عدالت الهی سازگار است؟
این سوال و به نوعی شبهه، امروز در بین ما رایج است.
با تدبر در آیه 36 سوره حضرت یوسف پاسخ را واضح بدست می‌آوریم. وقتی دو زندانی نزد یوسف آمدند و خواب‌شان را تعریف و تاویل خواب‌شان را خواستند. در آخر آیه به یوسف گفتند ما تو را از نیکوکاران یافتیم
إنَّا نَراکَ مِنَ الْمُحْسِنینَ.
برخی از ما همیشه فکر می‌کنیم برای نیکوکار شدن باید ثروت داشت، ولی یوسف در زندان دیناری نداشت. برخی فکر می‌کنیم برای نیکوکار شدن باید مرفه بود و اعصاب آرامی داشت، در حالی‌که یوسف در زندان بیش از هر زندانی زیر شکنجه بود. برخی گمان می‌کنند برای نیکوکاری باید جایی نفوذ داشت و صاحب نفوذ در قدرت بود اما یوسف در زندان مورد قهر زندان‌بان بود و نفوذی جز خودش نداشت. برخی می‌گویند برای نیکوکاری باید سرشناس بود در حالی‌که یوسف کسی را از زندانیان قبلا اصلا نمی‌شناخت و فقط در زندان آشنا شده بودند. اما با تدبر در آیه می‌بینیم یوسف در زندان مورد اعتماد زندانیان بود و او را نیکوکار می‌دانستند.
یوسف برای نکوکاری پس چه کرده بود؟
آری یوسف درد دل زندانیان را گوش می‌داد. یوسف غذای خود را به زندانیان می‌داد. در تقسیم کار بین زندانیان عدالت داشت. مهربان بود و برخورد دلنشینی داشت.
پس برای نیکو کار شدن الزاما نیازی به پول نیست. نیازی به نفوذ نیست و... بدون این‌ها هم می‌توان محسن و نیکوکار شد. کاری که یوسف (ع) کرد و شد.
